Un remolino del río

Un remolino del río
Temió un día que se ahogaba,
Sufriendo se acercó a la orilla
Y de un salto, salió del agua.

A túa natureza é humana. Tes uns instintos, aprendizaxse, imaxinación para traza-lo sinuoso camiño da túa existencia.
Pero cando se chega a unha concepción de vacuidade universal, ¿qué máis ten todo?
¿Quizáis escoller calquera acción e actuar como si te importase?¿Tentar facer realidade o mellor sono de ti mesmo? En ese caso, ¿CAL É O MELLOR SONO DE TI? Quizáis entrar no xogo da vida, ¿ou apartarte del? Tentar se-lo máis humano posible, ou supera-lo home para chegar máis aló... sendo menos humano...

Musashi adicou a súa vida á Espada. Perfeccionou tanto a súa técnica que chegado o momento pensou ter andado tódo-los camiños. E unha vez chegado alí, percibiu a vacuidade, e abriuse á iluminación. ¿É esta unha vía? Supoñamos que sí.
Pero si xa percibiche-la vacuidade, ¿para qué queres andar máis? Hay que vencer unha meta para atopa-lo vacío do Ego. ¿Venciches algunha meta? Logo ¿qué clase de vacuidade percibes? Seguramente diferente á de Musashi.

¿Cómo sona o aplauso cunha soa man? Interdependencia de tódalas cousas que existen. Eres o que eres. ¿Cómo se pode non se-lo que se é? Imposibilidade de atopa-la túa realización, por se-lo que eres ou busca-lo que buscas: cada un ten o seu propio fantasma. Múltiples efectos en ti. Probablemente inadaptación, búsqueda infructuosa. Racionalización extrema en todo. Búsqueda alternativa de actividades motivantes... Nihilísmo !!! ¿A tua supuesta vacuidade é nihilismo pola desilusión de vivir, de non consegui-la realización? ¿Hai que atopa-la vacuidade trala realización da meta? ¿Tí que persegues?
O absurdo da vida... Darlle sentido é crear valores propios. O Nihilismo activo promulgado por Nietzsche. Valores novos como os que creou Musashi para a Espada. Valores, os de musashi, repudiados pola escola ortodoxa do Kenjutsu e os Bushi. Pero que á postre se convertiron nunha referencia mundial.